پنج چیزی که صدابرداران می خواهند شما بدانید

ارتباط شما با صدابردار می تواند منجر به موفقیت یا شکست یک اجرای زنده شود. بعضی وقت ها این ارتباط خوب است و همه چیز بدون مشکل پیش می رود، اما گاهی وقت ها اتفاقاتی در طول اجرا رخ می دهد که شما فرصت نمی کنید آن را با صدابردار در میان بگذارید. هم موزیسین و هم صدابردار می خواهند همه چیز به بهترین شکل اتفاق بیفتد. از زاویه ی دید یک صدابردار چیزهایی هست که موزیسین ها باید بدانند و دانستن این نکته ها شاید بتواند از بروز بسیاری از مشکلات در طول اجرا جلوگیری کند.

پوزیشن میکروفن مهم است

شاید شما هم طرفدار استایل میکروفن دست گرفتن Eminem باشید، اما تمام صدابرداران به شما توصیه خواهند کرد که هیچوقت با دست هایتان دور سری مشبک میکروفن را نگه ندارید.
تقریبا تمام میکروفن داینامیک با ورود صدا به پشت میکروفن می توانند الگوی قطبی شان را عملی کنند. این پورت ها به شکلی تنظیم شده اند که با صدایی که از جلوی میکروفن وارد می شود (که اصطلاحا آن را صدای روی محور می نامند) خارج از phase باشند؛ در نتیجه phase cancellation اتفاق میفتد و الگوی پیکاپی تولید می شود که در جلوی میکروفن حساسیت بیشتری دارد و صداهایی که از پشت میکروفن وارد می شوند را دفع می کند.
وقتی شما با دستتان جلوی این پورت ها را می گیرید، باعث می شوید پورت ها به درستی کار نکنند و در نتیجه میکروفن صداها را از تمام جهات به طور مساوی دریافت می کند. این کار موجب بالا رفتن پتانسیل ایجاد فیدبک در میکروفن می شود.
در میکروفن های دستی بیسیم، آنتن میکروفن از پایین میکروفن خارج می شود. این آنتن سیگنال ها را ارسال می کند. وقتی دست شما مستقیما با این آنتن تماس پیدا می کند، بدن شما با آن یکی می شود و به این ترتیب طول آنتن تغییر می کند. این مسئله موجب کاهش یافتن بازده خروجی RF می شود.

پس همیشه سعی کنید قسمت میانی میکروفن را به دست بگیرید.

ممکن است شما عامل فیدبک باشید

شکی نیست که صدابردار هم مانند شما به فیدبک حساس است. در حقیقت بیشتر تماشاگران هم به اندازه ی شما به فیدبک حساس هستند و صدای گوش خراش فیدبک آن ها را هم آزار می دهد.
اگر شما وکالیست اصلی هستید و در طول اجرا فیدبک اتفاق میفتد، معمولا اولین حرکت غریزی شما این است که میکروفن را از دهانتان دور کنید. ما کاملا برعکس این موضوع را به شما توصیه می کنیم: میکروفن را از دهانتان دور نکنید!
هرچه میکروفن از دهان شما دورتر شود، صدابردار باید صدای شما را بیشتر کند تا مطمئن شود تماشاگران صدای شما را می شنوند. این کار پتانسیل ایجاد فیدبک را بالا می برد. وقتی حس می کنید فیدبک در حال ایجاد شدن است سعی کنید میکروفن را به دهانتان نزدیک تر کنید تا صدابردار بتواند ولوم شما را پایین بیاورد و همان شدت صدا را داشته باشد.
اگر واقعا می خواهید به صدابردار کمک کنید و از ایجاد فیدبک جلوگیری نمایید، میکروفن را از دهانتان دور نکنید؛ در عوض آن را از اسپیکرهای روی استیج دور کنید.

بگذارید صدابردار سوییچ mute را کنترل کند

بیشتر صدابرداران عاشق کنترل کردن همه چیز هستند، البته کارشان هم همین است! به عنوان یک نوازنده یا خواننده شما نباید خودتان را درگیر روشن یا خاموش کردن میکروفن کنید. به صدابردار اطمینان کنید و تمرکزتان را روی کار خودتان بگذارید. یک صدابردار خوب همیشه به همه چیز روی استیج توجه دارد. این یعنی بهترین حالتی که شما می توانید از حرف زدن با یک میکروفن mute شده جلوگیری کنید این است که به صدابردار علامت بدهید. وقتی از روی استیج خارج شده اید شروع به حرف زدن با میکروفن نکنید. به مرکز استیج بروید، یک قدم به جلو بگذارید، کمی مکث کنید. سپس شروع به حرف زدن کنید تا صدابردار شما متوجه قصد شما بشود.

شاید صدابردار شما هیچوقت یک آکاردئون را میکروفن گذاری نکرده باشد

صدابرداران تجهیزات شان را به خوبی می شناسند، اما لزوما تجهیزات شما را به خوبی خودتان نمی شناسند. اگر شما با سازی اجرا می کنید که صدابردارتان تجربه ی کار با آن را ندارد، شاید او بتواند میکروفن مناسبی را برای ساز شما انتخاب کند اما شاید نداند چگونه باید میکروفن گذاری را برای آن انجام دهد. بعضی وقت ها شاید این موضوع برای صدابرداران پیش بیاید و نخواهند به آن اقرار کنند.

مثلا فرض میکنیم شما یک نوازنده ی ویولن هستید. شما باید بتوانید صدابردار را راهنمایی کنید و به او بگویید F-hole ایده آل ترین نقطه برای میکروفن گذاری ویولن نیست. به آن ها نگویید چکار کنند یا چکار نکنند، فقط سعی کنید به صدابردارتان نشان دهید که بهترین صدا از چه نقطه ای از ساز شما بیرون می آید. معمولا اگر چنین چیزهایی را به عنوان یک پیشنهاد به صدابردار بدهید پاسخ بهتری خواهید گرفت. مثلا بگویید “من تونالیته ی صدایی که از بریج بیرون می آید را بیشتر می پسندم، اگر مشکلی نیست امتحان کنیم و ببینیم اگر میکروفن را آنجا قرار دهیم چه اتفاقی می افتد…”

هر کدام از صندلی ها مانند یک کنسرت متفاوت صدا می دهند

چیزی که شاید خیلی وقت ها آشکار نباشد این است که حتی چند قدم جابجا شدن در یک اتاق می تواند تاثیر زیادی روی چیزی که می شنوید بگذارد. یک سیستم صوتی که به خوبی طراحی شده باشد میانگین فضا را مد نظر قرار می دهد و سعی می کند صدا تا حد ممکن در تمام فضای سالن پایدار باشد.
متاسفانه گاهی اوقات مشکلاتی پیش می آید؛ مثلا ممکن است پوزیشن اسپیکرها کمی تغییر کند، سالن کنسرت به حد کافی پر نشود یا حتی بعضی افکت ها مانند دیلی ها صدادهی بعضی از نقاط سالن را تغییر دهند. فکر نکنید صدابردار هم همان چیزی که شما می شنوید را می شنود و کاری برای برطرف کردن مشکل انجام نمی دهد. سعی کنید قبل یا بعد از اجرا با صدابردارتان صحبت کنید و او را از وجود مشکلات آگاه کنید. این کار را به هیچ وجه در طول اجرا انجام ندهید!

بسیاری از چیزهای دیگر هستند که باعث بهتر شدن اجرا می شوند، اگر نوازنده ها و صدابردارها بتوانند ارتباط بهتری با یکدیگر برقرار کنند و نیازها و سوالاتشان را با هم در میان بگذارند. بعضی وقت ها بد نیست تمام آن ها را در یک اتاق جمع کنید و اجازه بدهید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.