چرا “اشتباهات” راز اصلی تولید موسیقی خوب هستند؟
موسیقی در عصر مدرن
اگرچه توضیح تاثیر عاطفی آن دشوار است، اما تنوع موسیقی در قرن ۲۱، قدم به قدم با نوآوری‌های تکنولوژی، رشد کرده است. با وجود سرویس‌های استریم آنلاین، ابزارهای ساخت موسیقی، بازاریابی و تبلیغات، موسیقی فیلم، سرگرمی و… ، اما همچنان تقاضا برای تولید موسیقی جدید بسیار زیاد است. امروزه اسپاتیفای با ارائه لیست‌های پخش هوشمند، نوآوری را به ارمغان آورده، Ableton ساخت موسیقی را برای آهنگ‌سازان جوان، راحت‌تر از همیشه کرده و در نهایت، الکسا کمپانی آمازون، راه را برای دنیایی که در آن، صداها حرف اول را می‌زنند، هموار می‌کند.
دموکراتیزه کردن تکنولوژی بدان معناست که در عصر حاضر، همه ما به ابزارهایی برای تبدیل شدن به یک موزارت یا جان لنون امروزی دسترسی داریم. این دسترسی، مخصوصا برای کسانی که به هر دلیل، در گذشته موفق به بروز استعداد موسیقی‌شان نشده‌اند و استعداد آن‌ها کشف نشده، عالی می‌باشد. البته باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که تکنولوژی قدرتمند، مسئولیت‌های بزرگی را نیز به همراه دارد.
ابزارهای جدید تولید موسیقی، صداها و سبک‌های مختلفی را ایجاد کرده‌اند و استفاده از این ابزارها، امور را بهتر و سریع‌تر پیش می‌برند. VST های قدرتمند، Multiband Compressor ها، کاهش‌دهنده‌های نویز، آنالایزرهای هوشمند شکل موج، Auto-Master ها و همه و همه در ساخت موسیقی با کیفیت، نرم، شفاف و Wide به ما کمک می‌کنند. به هر حال، هر آهنگ‌ساز حرفه‌ای، تجربه دست اول این کار را خواهد داشت.
البته این ابزارها، بعضی اوقات موسیقی را بهتر می‌کنند و نه همیشه!
ابزارهای تولید موسیقی:
دوست یا دشمن؟
ما در استودیو Echoic Audio موسیقی‌هایی را برای انیماتورها، کارگردانان، آژانس‌های تبلیغاتی و… تولید کرده‌ایم که موفق به گرفتن جایزه در جشنواره‌های جهانی شده‌اند. ما عاشق نوازش سینتی‌سایزرها و کار کردن با پدال‌های مختلف گیتار هستیم. همچنین میز میکس ما، امکانات و کنترل‌هایی به مراتب بیشتر از کابین خلبان یک هواپیما دارد. همه این‌ها را گفتیم تا این را بگوئیم که تکنولوژی قدرتمند، به تولید آثار خلاقانه در استودیو ما، کمک بسیار بزرگی می‌کند.
به هر حال ما هم به عنوان تولیدکننده موسیقی، گاهی وسوسه می‌شویم که از تکنولوژی برای حذف صداهای اضافه، Quantize کردن Hi-Hat ها و خیلی کارهای دیگر استفاده کنیم. البته این‌ها برای تولید موسیقی مخصوص مراکز خرید یا تولدها و مراسم‌های خانوادگی، خیلی عالی هستند. اما در نهایت، این تکنولوژی‌ها، مفهوم اصلی و ایده اولیه موسیقی را از بین می‌برند. در واقع، هویت اصلی یک اثر، پشت امکانات مدرن و تکنولوژی قدرتمند، پنهان می‌شود.
دکتر دیانا اُمیگی، دانشمند علوم اعصاب شناختیِ دانشگاه Goldsmiths لندن، برای درک کامل‌تر این ایده‌ها، اقدام به تحقیق در مورد احساسات ناشی از موسیقی می‌کند. او استدلال می‌کند که “آن‌چه می‌توانند به عنوان ناقصات تلقی شوند(مانند زمان‌بندی نامنظم در موسیقی)، غالبا توسط شنوندگان، به عنوان «بیان‌گر» تلقی می‌شوند. تحقیقات تجربی نشان می‌دهند که از نظر زیبایی شناسی، «بیان» کمک بزرگی به جذابیت اثر موسیقی می‌کند.”
برای مثال، فرض کنید می‌خواهید یک قطعه ضبط شده Vocal را ویرایش کنید. شما چند بار ضبط می‌کنید؛ صداها خوب هستند اما «عالی» نیستند. بنابراین، قطعات را تنظیم می‌کنید، قسمت‌هایی را Quantize می‌کنید و در نهایت، صدای نفس‌های خواننده را حذف می‌کنید. حالا نسخه «عالی» از قطعه ضبط شده اولیه باقی مانده است.
به نظر شما صدای آن خوب است؟!
قطعا این‌طور نیست. ممکن است نازک، مکانیکی یا کمی بیگانه به نظر برسد. در واقع با از بین بردن ناسازگاری‌ها در زیر و بمی صدا، قسمت‌های نازک و بم صدا که به صورت طبیعی ایجاد می‌شوند را از دست می‌دهید. با این کار، پیچیدگی‌های هارمونی صدا از بین می‌رود و صدا مانند قبل، شفاف نخواهد بود. اگر قطعه‌ای که ضبط کردید، به ویرایش زیادی نیاز دارد، به جای اینکه ویرایش زیادی روی آن انجام دهید، فقط کافی‌ست آن را دوباره ضبط کنید.
آهنگ‌ساز و کامپیوتر
به طور کلی، یک اثر هنری، توسط تکنولوژی خلق نمی‌شود. در واقع یک اثر هنری، با در دست گرفتن کنترل تکنولوژی به وجود می‌آید. به عنوان مثال، با نگاه کردن به شعرهایی که توسط هوش مصنوعی نوشته شده‌اند، به سرعت متوجه می‌شوید که خلاقیت، یک مهارت ذاتی در تکنولوژی نیست.
آدام هاموند، استاد زبان انگلیسی دانشگاه تورنتو می‌گوید که تغذیه یک کامپیوتر به وسیله هزاران مثال، کار ساده‌ای است و کامپیوتر در نهایت قافیه و ساختار شعر را یاد می‌گیرد اما بسیار سخت است که به کامپیوتر یاد بدهید که احساس داشته باشد، تمایل به چیزی داشته باشد و یا داستان بگوید.
Wired حتی یک مقاله بر اساس تلاش هاموند جهت استفاده از هوش مصنوعی برای ایجاد قصه و خلق داستان نیز منتشر کرد. اگر داستانی توسط نویسنده سرشناس Steven Marche و به واسطه قصه‌های ایجاد شده توسط هوش مصنوعی نیز نوشته شده باشد، سردبیر Random House متوجه می‌شد که این داستان توسط یک انسان نوشته نشده. وقتی صحبت از ماشین‌های خلاق به میان می‌آید، نظر عموم مردم بر این است که همیشه، چیزی از دست می‌رود.